adembenemend gedicht

vol haken

om gedachten aan op te hangen

doordesemd

met gistende woorden

die beelden oproepen

de lezer zijn camera doet ontsluiten

en beelden laat registreren…

het dubbelspel van woorden

is als lijm

waardoor het gedicht je niet loslaat

je blijft uitproberen

wat de bedoelingen kunnen zijn

soms beneemt het je de adem

zoveel mogelijkheden, zoveel openingen

om in te gaan, in op te gaan

je gaat het schip in

als voorbeeld van dubbelspel

en de uitsmijter

graven die aan het licht komen

enkel door een vlinder te volgen

en dan te bedenken

de zon van het begin

schijnt

graven zijn gedolven

verdriet ligt er begraven

de witte deken

bedekt het met de mantel der liefde

maar de dichter s trekt die jas uit

voor jou

kijk maar

schept de sneeuwlaag weg

delft op wat er begraven ligt

en hoe treurig ook

de vlinder, dagpauwoog

zweert samen met de zon

en laat je binnen

in de haast heilige stilte

van schoonheid

je spreekt van oud

tot twee keer toe

niets teveel

door de herhaling

- en pas later –

maak je voelbaar hoe

de tijd heeft bijgedragen

aan het slijten van verdriet

terwijl het kerkhof

en ook de oude herenbanken

doen geloven dat niks veranderd lijkt

het hoge venster

laat zien dat je er niet zomaar makkelijk

naar buiten kunt kijken

maar het is wel de plek

waar de zon binnenkomt

en er licht schijnt

laat schijnen

stilte voor de storm

je gaat niet voor niks het schip in

het middenpad van de kerk

maar ook

de storm van het verdriet

de wervelwind van emoties

gaat oplaaien

waardoor jij alle zeilen moet bijzetten

prachtig beeld

dubbelbeeld

het middenschip van de kerk

krijgt extra lading en

wordt het schip met het volgestouwde ruim

je moet alle zeilen bijzetten

want je krijgt

vroeg of laat

de volle lading

over je heen

grafdelver die je bent

opgraver van weggestopt verdriet…

het voorportaal

de voordeur en eerste ruimte

maar ook het voorportaal

van wat je te wachten staat

hoe prachtig jongleer jij

met die beelden

je houdt ze knap overeind

dichten is niet alleen maar

een balletje opgooien

je houdt ze in de lucht

er schuilt zoveel achter

jij hebt het voor het zeggen…

© RS januari 2007